Szabla oficerska w typie orientalnym, Francja, ok. 1800 r.

dł. szabli 886 mm, dł. głowni 760 mm, szer. głowni u nasady 29 mm, masa szabli 605 g

R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa mosiężna. Jelec prosty, krzyżowy z wąsami i ramionami zakończonymi kuleczkami. Jelec i wąsy z ością. Głowica kulista z otworem na temblak. Trzon z dwóch okładzin z kości słoniowej, przytwierdzonych do trzpienia dwoma nitami. Okładziny obwiedzione taśmą mosiężną. Między nitami po obu stronach ryte przedstawienia półsłońca. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie, obustronnie profilowana w płaskie płazy o przekroju klinowym i zaokrąglonym grzbiecie. Pióro obosieczne z ością, sztych przygrzbietowy.
Szable z rękojeścią typu tureckiego (z głownią kulistą) były na stanie uzbrojenia formacji konnej gwardii cesarskiej Napoleona – oddziały mameluków.
stan zachowania 3/3